Κατεβάστε το!
ΑΝΤΛΙΑ
Αυτή τον κρατούσε, βάζοντας δύναμη στις δυο παλάμες, τόση που είχαν κομπιάσει τα νύχια από την πίεση. Ήταν τόσο μικρές, που και με τις δύο έπιανε την μία πλευρά, τον μύριζε, κι έλεγε πως θυμίζει αγγούρι. Πεταγόταν η γιαγιά πισώπλατα και της άρπαζε τον ονειροκρίτη από τα χέρια: «Αυτά είναι του διαόλου, εσύ ακόμα δεν ξέρεις να φυλαχτείς από την οδύνη και τους καημούς του. Θέλει γερασμένα χέρια να τον βαστάν και μάτια πίσω από τζάμια να τον διαβάζουν. Εσύ ακόμα κοιμάσαι μαζί μου και σφίγγεις τη ρόμπα, μη βιάζεσαι μικρή μου, όλα θα τα μάθεις στην ώρα τους κι όλα από μόνα τους θα έρθουν να σε βρούνε».
Δύστυχος αυτός που δεν θυμάται τι
αντάμωσε στον κόσμο του τη νύχτα, ποιοι οιωνοί
τού στάλθηκαν να βγάλει όρθιος την μέρα. Το βιβλίο
όλα τα περιέγραφε, προβλέψεις με τη λεπτομέρεια.
Έτσι με έπειθε η γιαγιά μου κάθε βράδυ να κοιμάμαι
σωστά. Και άμα ξενύχταγα μου έκλεινε τα
παντζούρια, να ονειρευτώ, μην τυχόν και ξέφυγε
κανένα μήνυμα και πάω και περδικλωθώ.
Εκατοντάδες όνειρα. Ιδρωμένα και
κατουρημένα όνειρα. Κοκκινισμένα όνειρα, με
πάθος σκλαβωμένο σε νευρώσεις και πυρακτωμένα
αγγίγματα που τυφλώνουν τα μάτια για να
κοροϊδεύουν τις ντροπές οι φαντασιώσεις. Σε μία
μάντρα απείθαρχη που κάνει επανάσταση το κορμί
μέσα στη μοναξιά του.
Ό,τι μισείς συμβαίνει και ό,τι φοβάσαι
αποθεώνεται. Παντοδύναμος εκσφενδονίζεσαι από
καταπέλτες, αλλάζεις θέσεις στους πλανήτες και
στον παγκόσμιο χάρτη. Συναντάς τα πρόσωπα που
δεν χαιρέτησες ποτέ κι ένας μοναχικός το ξέρει
μόνο, με πόσους κουτίζει στα σκοτεινά πάνω στο
ίδιο τραπέζι. Αν με ρωτήσεις θα σου πω, πως δυο
ζωές γερνάω, μία με τα πόδια κάθετα στη γη και μια
παράλληλα με τα φεγγάρια. Τη μέρα κουβεντιάζεται
η νύχτα, και κάτω από το σκέπασμα ανακαλύπτεις τι
είναι αλήθεια. Εικοσιτέσσερις ώρες ζωντανός,
κουράστηκα να μετράω, πότε να μου μιλάω εγώ και
πότε το παράλογο, μα πώς αλλιώς ξαναζείς το
παρελθόν και πώς να βρεις το μέλλον. Όποιος το
μέλλον στο φως εμπιστεύτηκε, πήγε στο μέλλον κι
είδε τον χρόνο. Μακριά απ’ τα όνειρα, πώς
μαθαίνεις να κολυμπάς στη λάβα και ποια είναι η
θέα απ’ το μάτι του κύκλωπα. Μες στα μικρά, αυτά,
χρονικά σπαράγματα, σκοτώνεις τους ζωντανούς
σου και κανείς ποτέ δεν θα ξέρει πού θάβεις τους
νεκρούς σου ή αν κεφάλια από τέρατα κρατάς στο
βάθος της ντουλάπας.
Στην πανσέληνο, άφηνε το ένα μάτι κλειστό
και το άλλο το ‘ριχνε χαμηλά στο κούφωμα της
πόρτας να βαστάει τσίλιες, μπας κι έρθουν τα
φαντάσματα. Και όταν η Ωραία κοιμωμένη ξυπνούσε
κατά λάθος, για αντάλλαγμα μην την γαργαλάν, τους
πουλούσε τα όνειρά της, δύο με τέσσερις τα
μεσάνυχτα, να ικανοποιούν κι αυτά τη μανία τους να
κουτσοζούν για πάντα.
Η τηλεπάθεια είναι μια λέξη που χαϊδεύεται
στο υποσυνείδητο των κατοίκων της χώρας Αντλίας.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΕΖΑ
- «Το ημερολόγιο του Μπάλκαν Εξπρές», Ξένια Καλαϊτζίδου
- «Η ανύπαρκτη ζωή του Ευγένιου Μένσκιν», Αντιγόνη Ηλιάδη
- «Η κυρά της άγονης χώρας», Γιάννης Μαδεμλής
- «Σπονδή στην Αφροδίτη», Στέλιος Ανδρεάδης
- «Η πλύστρα», Ευγενία Παπαϊωάννου
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
- «Το κοράκι» του Στίβεν Κινγκ, Γιάννης Μαδεμλής
ΔΟΚΙΜΙΟ
- «Η λαϊκή λογοτεχνία στην Ελλάδα κατά τον 19ο και 20ο αιώνα», Νίκος Φιλιππαίος
ΠΟΙΗΣΗ
- Γιάννης Παρασκευόπουλος
- Φώτης Γιαννικόπουλος
- Άννα Καντή
- Γεωργία Τρούλη
- Κώστας Ζαχαρόπουλος
- Ηρώ Κ.
- Δημήτρης Ζαχαριάδης
- Ελένη Χασιώτη
- Όμικρον Μι
- Ματίνα Τσιμοπούλου
- Αγία Χ
- Ιωάννα Γιαννικοπούλου
- Μίμης Μπαγιάτης
